Hoe wordt prostatitis behandeld? Op basis van de resultaten van klinische en laboratoriumonderzoeken stelt de uroloog-androloog een behandelprogramma op, dat een hele reeks therapeutische maatregelen moet omvatten. Het uitgebreide behandelingsprogramma omvat in de regel antibacteriële en antivirale therapie, therapie met geneesmiddelen die de vasculaire tonus verbeteren. Fysiotherapeutische behandelingsmethoden worden veel gebruikt (magnetische laser-inductotherapie, echografie, reflexologie, bloedzuigertherapie), evenals versterkende middelen, wordt een kuur van prostaatmassage voorgeschreven. In elk geval blijft de keuze en tactiek van de behandeling bij de uroloog-androloog.
De rol van de prostaat in het leven van een man
Prostaat- een deel van het mannelijke voortplantingssysteem dat een specifiek geheim produceert dat sperma voedt en beschermt. Wanneer de gladde spiervezels van het prostaatkapsel en de zaadblaasjes samentrekken, wordt het sperma in de urethra uitgestoten - ejaculatie (ejaculatie).
Anatomie:De prostaatklier bevindt zich onder de blaas en bedekt het bovenste deel van de urethra, daarom ontwikkelen zich met een toename in omvang verschillende urinewegaandoeningen. Grootte, vorm en dichtheid zijn individueel en veranderen met de leeftijd van de man. De klier heeft een complex zenuwstelsel en veroorzaakt, zelfs met kleine pathologische veranderingen, zowel lokale als algemene stoornissen.
Functie:De belangrijkste functie van de prostaat is secretie. Het geheim (of sap) dat erdoor wordt geproduceerd, bestaat uit een vloeibare en dichte fractie en omvat eiwitten, koolhydraten, elektrolyten, vetten en hormonen. De klier transporteert niet alleen het sperma, maar verdunt ook het sperma, waardoor de beweeglijkheid en vitaliteit van het sperma wordt gewaarborgd. De prostaat is een belangrijk orgaan dat betrokken is bij de regulering van de testosteronproductie en zorgt ook voor de normale werking van het erectiemechanisme.
Classificatie van prostatitis
- acuut;
- asymptomatische ontsteking;
- chronische bacteriële;
- chronische bekkenpijn inflammatoir syndroom.
Klachten met prostatitis
- Verschillende urinewegaandoeningen geassocieerd met vernauwing van het lumen van de urethra:
- Moeite met plassen
- intermitterend urineren;
- zwakke urinestraal;
- druppel voor druppel plassen;
- gevoel van onvolledige lediging van de blaas;
- onvrijwillig urineverlies.
- Symptomen door irritatie van de zenuwuiteinden:
- meer plassen;
- meer plassen 's nachts;
- dringende drang om te plassen;
- plassen in kleine porties;
- incontinentie van urine met aandrang om te plassen.
- Pijn in de onderbuik, liezen, binnenkant van de dijen of onderrug, en een verscheidenheid aan seksuele stoornissen kunnen optreden.
Onthoud dat schendingen van het urineren en pijnsymptomen niet alleen kunnen optreden bij prostatitis, maar ook bij adenoom (goedaardige hyperplasie) van de prostaat. Helaas wordt ook prostaatkanker vaak gediagnosticeerd. Dat is de reden waarom, met het oog op een vroege diagnose van mogelijke prostaatpathologie, alle mannen na de leeftijd van 50 jaar worden aanbevolen om bloed te doneren voor prostaatspecifiek antigeen (PSA).
Oorzaken van prostatitis
- seksueel overdraagbare aandoeningen: chlamydia, ureaplasma, mycoplasma, herpesvirus, cytomegalovirus, Trichomonas, gonococcus, Candida-schimmel, Escherichia coli kunnen de urethra infecteren en worden gedetecteerd in het prostaatweefsel;
- schending van de bloedcirculatie in de bekkenorganen (congestie in de prostaat leidt tot ontsteking);
- zittende levensstijl (chauffeurs, kantoorpersoneel, ambtenaren);
- langdurige seksuele onthouding, onderbroken geslachtsgemeenschap of kunstmatige verlenging van geslachtsgemeenschap;
- frequente onderkoeling (fans van extreme recreatie: duiken, surfen, kajakken en skiën);
- stress: mentale en fysieke overbelasting.
Prostatitis en potentie.Ontsteking van de prostaat zelf leidt niet tot impotentie. Echter, onbehandelde chronische prostatitis, zoals ontsteking van de zaadtuberkel, kan leiden tot remming van het libido, onvoldoende erectie, voortijdige of versnelde ejaculatie, pijn tijdens de ejaculatie en het zogenaamde gewiste orgasme.
Prostatitis en mannelijke onvruchtbaarheid.Naast andere factoren beïnvloedt de prostaat ook de levensvatbaarheid van sperma en in sommige gevallen leidt het ontstekingsproces tot onvruchtbaarheid.
In ontwikkelde landen moeten de meeste mannen die de leeftijd van 45 jaar hebben bereikt, regelmatig preventief worden onderzocht door een uroloog-androloog. Onderzoek van de prostaatklier is in deze landen gemeengoed geworden. Onze landgenoten hebben een andere positie: ze gaan pas naar de dokter als ze 'volledig aandringen'.
En hier is het resultaat: behandeling van prostatitis in ons land vereist 40 tot 60% van de mannen in de vruchtbare leeftijd.
Diagnostiek van de prostatitis
Chronische prostatitis is een verraderlijke ziekte. Heel vaak ontwikkelt de ziekte zich latent en wordt geleidelijk chronisch. Als je niet op tijd oplet, kan een schijnbaar onbeduidende malaise uitgroeien tot een echte nachtmerrie. In het stadium van exacerbatie geeft het soms een vrij hoge temperatuur (38-39 ° C), pijn in het perineum maakt het proces van urineren en ontlasting tot een prestatie. Er kan zich een abces vormen, dat wil zeggen een etterende versmelting van de weefsels van de prostaatklier, met alle gevolgen van dien.
In zijn geavanceerde vorm leidt prostatitis tot de ernstigste complicaties die veel problemen veroorzaken, niet alleen voor de man zelf, maar ook voor zijn hele familie. Bij prostatitis neemt niet alleen het libido af en wordt de erectiele functie aangetast. Het meest trieste is dat ongeveer 40% van de patiënten wordt bedreigd met een vorm van onvruchtbaarheid, omdat de prostaatklier niet langer voldoende hoogwaardige afscheidingen kan produceren om de beweeglijkheid van het sperma te garanderen. Daarom is het zo belangrijk om prostatitis in de vroege stadia van ontwikkeling te behandelen. Het succes van de behandeling van prostatitis hangt hier grotendeels van af.
Urologisch onderzoek
- algemene onderzoeksmethoden van urologische patiënten: bloedonderzoek (klinisch, biochemisch, voor HIV, RW en markers van hepatitis B en C) en urineonderzoek.
- speciale onderzoeksmethoden van urologische patiënten:
- studie van de secretie van de prostaatklier;
- tests voor seksueel overdraagbare infecties;
- digitaal rectaal onderzoek;
- Echografie van de nieren, blaas en transrectale echografie van de prostaatklier uroflowmetrie (onderzoek van urineren met vermoedelijke prostatitis);
- bloedonderzoek voor PSA en prostaatbiopsie (indien aangegeven) om prostaatkanker uit te sluiten.
Behandeling van prostatitis
Nadat alle uitslagen binnen zijn, stelt de uroloog een behandelprogramma op. Dit behandelingsprogramma voor prostatitis moet een hele reeks therapeutische maatregelen omvatten. De ontwikkeling van prostatitis wordt altijd veroorzaakt door verschillende factoren, daarom is het noodzakelijk om in verschillende richtingen tegelijk te handelen. Het complexe programma voor de behandeling van prostatitis omvat in de regel antibiotische therapie, therapie met geneesmiddelen die de vasculaire tonus verbeteren, fysiotherapeutische procedures, evenals algemene versterkende middelen, een kuur met prostaatmassage wordt voorgeschreven.
Massage, ondanks het feit dat het een aantal onaangename sensaties veroorzaakt, is een noodzakelijke procedure. Ten eerste, voor diagnostiek, wanneer u de secretie van de prostaatklier moet nemen voor onderzoek. Bovendien wordt in bepaalde gevallen massage uitgevoerd om congestie in de prostaatklier te verlichten. Meestal wordt dit evenement serieus en selectief benaderd.
Prostaatadenoom of goedaardige prostaathyperplasie (BPH) Een ziekte die voorkomt bij 50% van de mannen ouder dan 50 jaar. De redenen voor de proliferatie van prostaatweefsel zijn nog steeds niet duidelijk genoeg. BPH wordt vaak geassocieerd met een ontsteking. Indien onbehandeld, verergert prostatitis, wordt de urine-uitstroom moeilijker, de bloedcirculatie in de blaaswand verslechtert en na verloop van tijd wordt de blaaswand verhard. Deze veranderingen zijn onomkeerbaar.
Complicaties van prostaatadenoom
- urineweginfectie;
- acute urineretentie;
- blaasstenen;
- chronisch nierfalen.
Verschillende onderzoeksmethoden maken het mogelijk om te beoordelen welke aandoeningen heersen en in welke mate ze zijn. Afhankelijk van de resultaten van het onderzoek, beslist de arts samen met de patiënt welke van de behandelmethoden te kiezen. Mogelijke chirurgische en medische behandeling van BPH.
virale prostatitis
Virussen van herpes, cytomegalie, humane papillomavirussen zijn vaak de oorzaak van de ontwikkeling van urethritis, bemoeilijken het verloop van prostatitis en veroorzaken mannelijke onvruchtbaarheid.
Bij mannen bijvoorbeeld zonder enige manifestatie van genitale herpes op de huid en slijmvliezen, kan het virus alleen worden gedetecteerd tijdens laboratoriumdiagnostiek in sperma of prostaatsecreties. De patiënt infecteert de seksuele partner, hij ontwikkelt spermapathologie en als gevolg daarvan onvruchtbaarheid. Vaak krijgen patiënten met een niet-bacteriële vorm van prostatitis een verscheidenheid aan massale antibiotische therapie zonder het verwachte positieve effect, terwijl virussen in feite de oorzaak van de ziekte kunnen zijn, wat een heel andere tactiek van behandeling vereist (antivirale behandeling, immunotherapie , enz. ).
herpes:Volgens verschillende auteurs wordt prostatitis in 2, 9 - 21, 8% van de gevallen veroorzaakt of ondersteund door het herpes simplex-virus. Gewoonlijk wordt chronische prostatitis gekenmerkt door een frequent en aanhoudend terugkerend karakter. In de klinische praktijk wordt de diagnose chronische herpetische prostatitis zelden door urologen gesteld. De reden is blijkbaar dat virologische diagnostische methoden niet zijn opgenomen in de standaard van onderzoek van patiënten met chronische prostatitis. De reden is het stereotype van het denken van de dokter, en patiënten worden traditioneel onderzocht op genitale infecties van niet-virale aard.
In het klinische beloop van prostatitis worden functionele veranderingen opgemerkt - reproductieve veranderingen, pijn (met bestraling van de uitwendige genitaliën, perineum, onderrug) en dysurische syndromen. Vaak is prostatitis bij patiënten met terugkerende genitale herpes subklinisch: bij deze patiënten wordt de diagnose prostatitis gesteld op basis van het optreden van leukocytose in de secretie van de prostaat en een afname van het aantal lecithinekorrels.